|
Widziałem raz pawia... Niby król na tronie
Wspaniały był, prześliczny w cudownym ogonie;
I dumnie głowę nosił w koronie swych piórek;
I dumnie w dół spoglądał, jako słońce z chmurek;
I wszystko pięknym było, pokąd dziób otworzył
I krzykiem swym szkaradnym serce moje strwożł...
Takoż ludzie, jak pawie - pięknie wyglądacie,
Pokąd słowa swą gębą nie wypowiadacie...
Jaworzynka, dn.22.07.A.D.1997
|
|